zaterdag 28 januari 2017

homo sapiens

In deze video
wordt deze blog post
voogelezen

---------------
In aansluiting op mijn vorige blog post, wil ik graag nog iets dieper inzoomen op de dynamiek van een natuurlijk en gezond ontwikkelproces van mensen, waarin mensen duurzame, harmonieuze en evenwichtige keuzes maken.

Het laat ook mijn zienswijze zien van hoe we nu van generatie op generatie een vervormde dynamiek aan het doorgeven zijn, er stellig van overtuigd dat de huidige gang van zaken zo hoort …. En het ook echt onmogelijk  anders (met betere resultaten) kan.
Sterker nog… het allerbeste systeem onder de zon is!

Het is mijn visie dat je nooit van iets kan zeggen dat iets ‘de beste manier’ is, als je het bestaan van alternatieven glashard ontkent, afwijst of systematisch onmogelijk maakt,  zonder enige vorm van nader onderzoek, door bijvoorbeeld effecten eens te vergelijken door bijvoorbeeld ( oei, oei, dat is wel een heel eng voorstel) het zelf ook eens (serieus) een paar alternatieven te ondergaan om het uit te proberen.

Afijn… eerst nogmaals het plaatje van de gezonde triple-dynamiek van ontwikkeling:

Leven kan begrepen worden als: 
Je als levend wezen in een situatie geplaatst zien, waar je, van moment tot moment, naar behoefte, gebruik makend van je eigen set unieke vaardigheden, het beste van probeert te maken.
Wat een plant of een (wild) dier in een situatie kan inbrengen, is per soort een ietwat andere set van ingebouwde mogelijkheden.
Een mens ( homo sapiens, de wetende mens) heeft een paar ingebouwde mogelijkheden die in aard en omvang uniek zijn op deze aardbol. Het vermogen om abstract te denken en zo creatief met scenario’s van mogelijke en wenselijke uitkomsten te spelen, bijvoorbeeld. Gebruik makend van dat unieke aspect, hebben we nogal wat diepgaande wijzigingen aangebracht in de gang van zaken op aarde.
Homo sapiens is een sociaal wezen, in de zin dat we bij voorkeur in groepsverband leven.
Wij zijn echter, van origine in ieder geval, geen kuddedieren, waar ieder individu binnen de groep grofweg hetzelfde gedrag vertoont.
Specialisatie op het verrichten van bepaalde complexe taken, is al heel vlot in de menselijke leefwijze ingebakken.

In een natuurlijk stamverband, leven alle generaties vlakbij elkaar en is iedereen wel aardig goed op de hoogte van ‘wie wat doet’ en hoe dat zo ongeveer in zijn werk gaat.

De vorming vindt plaats in het dagelijks leven zelf.
Kinderen zien de werkelijke activiteiten die er ontplooit worden binnen de stam en doen er (spelenderwijs) aan mee. Dragen hun steentje naar vermogen, meer en meer bij aan wat er zich voordoet. Ontdekken en volgen daarbij ook hun eigen voorkeuren, unieke talentenset en belangstelling. Ze merken op waar ze goed in zijn en aardigheid in hebben en trekken als vanzelf dan ook naar die volwassenen en ouderen die hen daarbij de kneepjes van het vak kunnen laten zien en ervaren, al werkend aan werkelijk nodige projecten.
Die volwassenen en senioren vinden dat niet alleen ‘leuk’ en ‘aandoenlijk’ dat er een jong iemand belangstelling heeft voor zaken als manden maken, gereedschap maken, boten bouwen, weeftechnieken, tuinieren, dierverzorging  en wat niet al….
Maar ook inzien en ten volle begrijpen dat het voor het welzijn en voortbestaan van de totale stam van enorm belang is dat kennis en ervaring, doorleefd, zelf ervaren, van generatie op generatie niet alleen beschikbaar is  maar ook …evolueert al naar gelang de omstandigheden wijzigen.
Je methoden aan kunnen passen aan wat zich voordoet, beseft een natuurvolk terdege …… is van levensbelang!
Wij hebben nu sinds een paar honderd jaar ons vormings-en ontwikkelingssysteem verregaand aangepast.

Vanaf (ach, tegenwoordig bijna een paar maanden) worden kinderen vooral buiten het dagelijks leven ‘opgevangen’, meestal in (grote) groepen leeftijdgenoten, met gebruiksvoorwerpen om hen heen geplaatst die meestal  voor het doel ‘spel’ zijn ontworpen.
Tenminste totdat ze 16 zijn, maar liever nog zeker totdat ze 18 zijn, worden ze geacht het meeste van de tijd ‘buiten het normale dagelijks leven’ door te brengen.
Daar komen ze weinig (variatie) van vertegenwoordigers van andere generaties en leefstijlen tegen.

Het dagelijks leven waar zij dan af en toe wel in multi-generatie verband aan blootgesteld worden beweegt zich rond consumeren (winkelen) en socializen (gezellige visites, die weer vooral om ‘eten en drinken’ en ‘praten’ over je leven draaien).
Wie kan de jeugd dan werkelijk kwalijk nemen dat ze tot de conclusie komen dat dat dan toch kennelijk is waar het om draait in het leven?
En waar die ‘waren’  dan vandaan komen en hoe ze geproduceerd zijn… dat speelt zich dan toch buiten ieders blikveld af…. ?
Dus hoe moet je dat dan weten of je er ook maar enigszins doorleefd van bewustzijn hoe dat gemaakt wordt, wat daarbij komt kijken?

Op school worden kinderen en jongeren ingevoerd in de feiten en gebruiken van de stam, via…. woorden, beelden….
Maar nauwelijks via daadwerkelijk blootstelling aan wat besproken wordt en doorleefde ervaring ervan.

Het aspect waar juist ‘het kind’ buitengewoon goed in is… het bevragen van ‘waarom is iets zo?’…. ergens geduldig mee ‘spelen’ om varianten uit te vogelen rond hoe iets gebruikt kan worden, worden er ……. weinig gestimuleerd .    (laat ik het eufemistisch uitdrukken).

De wereld wordt opgedeeld in ‘goede antwoorden’ en ‘foute antwoorden’ en wat goed of fout is wordt altijd door een ander bepaald, vaak met weinig opgaaf van dieper liggende met gezond verstand navolgbare redenen. 'Goed' schijnt dan altijd maar 1 ding te zijn.....
(omdat het nou eenmaal zo ‘is’, of.. omdat ik het zeg….behoren nogal eens tot het standaard arsenaal aan responsies, vaak vergezeld van een boze gefrustreerde stem…. Dat hoor je niet eens te vragen! JIJ bent lastig!)
In toenemende mate hebben kinderen ‘ vrije exploratie tijd’ in moeten ruilen voor ‘clubjes, vermaak en andere vormen van georganiseerde en voorgestructureerde  activiteiten, die meestal in groepsverband plaatsvinden waarin ‘ we nu met zijn allen gaan……’ en ook weer niemand echt af mag wijken.

Waar precies, in die 18+ jaren, heeft het kind nou zinvol ervaring op kunnen doen met de drie aspecten van  homo sapiens ontwikkeling:

1    Zich dingen afvragen ( in een nieuw licht/perspectief plaatsen)
De gang van zaken werkelijk beïnvloeden, naar de eigen hand zetten en de effecten daarvan ondervinden?
Zijn eigen (ge)weten vormen van wat goed werkt ( en wat niet en waarom), gevoed door wat in de stam al lang geweten is?


In alle richtingen waarin die 3 aspecten elkaar ook weer voeden en beïnvloeden…..?

Had ikzelf, persoonlijk ‘mazzel’, omdat waar ik affiniteit mee heb, kennelijk het bestuderen van menselijke groepsprocessen is en het succes van diverse vormingstechnieken, zodat ik op ‘school’ me precies in het soort omgeving bevond waar ik mijn nieuwsgierigheid kon bevredigen en mijn vaardigheden kon bijschaven omdat ik de voorbeelden van mijn beroepsinteressegebied ‘vormingsgidsen’ wel in hun habitat met hun werk bezig zag?
Arme klasgenoten die affiniteit hadden met techniek, dierverzorging, plantverzorging, voedselbereiding etc. etc….

Pas als de mens een volwassene is geworden krijgt hij het recht op beïnvloeding van de gang van zaken in de stam… sterker nog… dan staat er ook nog wat extra druk op, want je wordt wel geacht bij te dragen.
Niet noodzakelijkerwijs in wat je leuk vindt of waar je goed in bent, of zelfs maar het nut van inziet.
Niet noodzakelijkerwijs door dingen te doen die nuttig voor de gemeenschap en de wereld zijn en duurzaam, maar om ….. nu in ieder geval in leven te blijven.

“ Ik wil ….. overleven….. somt het algehele gevoel van machteloosheid op om wat dan ook individueel te kunnen beïnvloeden en doen ombuigen.”
Zelf nadenken, je geweten, je creatieve vermogens, je uniek menselijke mogelijkheden om zinvolle aanpassingen aan een situatie te doen gebruiken?!

Als je er al een idee van hebt hoe dat zou moeten (waar je maar heel weinig voorbeeld van hebt gezien) , dan wordt dat… ("helaas.. ga niet langs start")… zwaar ontmoedigd door de systemen van ‘regering’ van je stam, de autoriteiten die… zich geen raad weten met jouw diepgaande wezensvragen,  voorstellen en observaties over hoe zij/wij met het eigen geweten en verwondering lijken om te gaan.

Een destructieve vicieuze cirkel is geboren, waarin juist de mensen die het ‘sapiens’ deel, het bewust weten creatief constructief, voor het voortbestaan van de stam en deze wereld als haar woonplaats, kunnen en willen inzetten…… als ' afwijkend' van 'normaal' worden bekeken....
Wat is er nou normaler voor een homo sapiens, dan dat voor deze diersoort zo unieke ingebouwde 'sapiens' ook werkelijk te gebruiken?!!!

Tja….. volgens mij is je eigen innerlijke kind, de verwondering in ere herstellen en je eigen senioriteit, je eigen geweten raadplegen….. zo ingebouwd in de menselijke natuur… dat het werkelijk niet moeilijk is om eens serieus te gaan ervaren, als je werkelijk ‘verandering’ van de kwaliteit  van leven in je gemeenschap wilt.


Logan LaPlante aan het woord over zijn vormingsproces.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten